Przemysł Spożywczy 2/2025

W przemyśle spożywczym, po dwóch latach powolnego realnego wzrostu nakładów inwestycyjnych, w 2023 roku powróciło ożywienie inwestycyjne. Nastąpił skokowy wzrost wydatków na środki trwale. Trend ten kontynuowany był w 2024 r., ale prawdopodobnie w nieco wolniejszym tempie. Celem artykułu była ocena aktywności inwestycyjnej przedsiębiorstw przemysłu spożywczego, zarówno całego sektora, jak i głównych jego działów oraz branż, w latach 2015-2024, a więc w okresie występowania zdarzeń nadzwyczajnych, których rezultatem był duży wzrost cen nakładów inwestycyjnych. Z przeprowadzonej analizy wynika, że w przemyśle spożywczym zwiększyła się stopa inwestowania, co w rzeczywistości oznacza skrócenie średniego okresu użytkowania środków trwałych. W 2023 r. poprawiła się struktura nakładów inwestycyjnych – zmalał udział wydatków na bierną część majątku trwałego, ale nadal w trudnej sytuacji był sektor małych i średnich firm spożywczych. Ich udział w inwestycjach sektora spożywczego był coraz mniejszy i zawsze o około 10 p.p. niższy niż w wartości produkcji. Wzrost aktywności inwestycyjnej w przedsiębiorstwach przemysłu spożywczego w ostatnich dwóch latach był wynikiem m.in. wyhamowania inflacji i pewnej stabilizacji w gospodarce oraz konieczności wdrażania zrównoważonych rozwiązań w zakresie gospodarki materiałowo‑surowcowej.

SŁOWA KLUCZOWE: przemysł spożywczy, inwestycje, stopa inwestowania

Rosnące zapotrzebowanie na zdrowsze wypieki skłania profesjonalistów do poszukiwania zamienników cukru, które zachowują jego funkcje – słodycz, strukturę i wilgotność. W artykule omówiono naturalne słodziki, takie jak miód, syrop klonowy, cukier kokosowy oraz alkohole cukrowe (erytrytol, ksylitol) i intensywne słodziki (stewia, aluloza). Każdy z nich wymaga dostosowania receptur i technik pieczenia. Podkreślono wyzwania, takie jak brązowienie czy posmak oraz strategie ich przezwyciężania, w tym łączenie słodzików i modyfikacje temperatury pieczenia. Aspekty marketingowe, jak transparentne etykietowanie i podkreślanie korzyści zdrowotnych, mogą zwiększyć atrakcyjność produktów Zamienniki cukru umożliwiają tworzenie zdrowszych wypieków bez utraty smaku i jakości, wspierając nowoczesne trendy w branży.

SŁOWA KLUCZOWE: zamienniki cukru, zdrowe pieczenie, naturalne słodziki, alkohole cukrowe, intensywne słodziki, dostosowanie receptur, techniki pieczenia, efekt brązowienia, zarządzanie posmakiem, strategie marketingowe, transparentne etykietowanie, korzyści zdrowotne, profesjonalne cukiernictwo, nowoczesne trendy w piekarstwie

Przedstawiono rys historyczny produkcji musztardy sięgający czasów starożytnych, a także dalszy, początkowo powolny, rozwój produkcji musztardy już w skali przemysłowej w różnych regionach świata. Od tego czasu zarówno receptura, jak i technologia produkcji uległy znaczącym zmianom przyczyniając się do powstania szerokiej gamy tychże produktów na rynku światowym. Poszczególne rodzaje musztardy różnią się wykorzystaniem jednego lub kilku odmian gorczycy, zawartością okrywy nasiennej w składzie recepturowym, stopniem rozdrobnienia produktu, czego przykładem jest musztarda angielska, amerykańska, niemiecka, Dijon. Różnorodność smaków wynika także z zastosowania szerokiego wachlarza surowców takich jak: miód, wino, czosnek, chrzan, zioła itp., a także warunków w trakcie procesu technologicznego. Podkreślono także warunki klimatycznoglebowe przy uprawie gorczycy – podstawowego surowca musztardy, które wpływają na niepowtarzalny smak musztardy Burgundzkiej.

SŁOWA KLUCZOWE: historia musztardy, rodzaje musztardy, musztarda angielska, musztarda niemiecka, musztarda Dijon, produkcja musztardy

Wśród bakterii z rodzaju Bacillus jedynie B. anthracis i B. cereus są gatunkami silnie patogennymi dla ludzi i zwierząt. Natomiast status GRAS i zdolność dużej liczby gatunków bakterii Bacillus do wytwarzania związków aktywnych wobec patogenów przenoszonych przez żywność, pozwalają sądzić, że metabolity przez nie wytwarzane można by stosować w produkcji żywności. W niniejszym artykule scharakteryzowano rodzaj bakterii przetrwalnikujących Bacillus, a także wybrane gatunki patogenne (wraz z czynnikami wirulencji) i saprofityczne z tego rodzaju. Opisano również najważniejsze kierunki wykorzystania bakterii Bacillus w produkcji żywności, substancji przeciwdrobnoustrojowych, enzymów i bioinsektycydów.

SŁOWA KLUCZOWE: bakterie przetrwalnikujące, biotechnologia, bioterroryzm, Bacillus cereus, Bacillus anthracis